Het gemeentelijke energiebedrijf in de energietransitie komt deze term steeds vaker voor, gemeentes willen iets doen qua energie huishouding en grijpen terug naar vroeger.
In Nederland zijn eind negentiende eeuw, begin twintigste eeuw in vele gemeenten eigen energiebedrijven opgericht. Met de opkomende behoefte aan gas voor verlichting en voor het bereiden van voedsel werden gasfabrieken gebouwd, en werd het bijbehorende distributienetwerk aangelegd.
Wikipedia
Gemeente Koggeland bijvoorbeeld, wil een eigen energiebedrijf oprichten. In dit geval om een zonnepark aan te leggen waarbij de stroom naar de inwoners van de gemeente terugvloeit. Nuon wilde nabij de A7 een zonnepark aanleggen echter toen de garantie niet gegeven kon worden dat omwonende voordelig stroom konden krijgen verdween het politieke draagvlak. Het betreffende zonnepark is er toen niet gekomen.
Als gemeentes energiebedrijven willen oprichten dan komen ze op het snijvlak van “commerciële activiteiten” en worden deze bedrijven opgericht en onderhouden door gemeenschapsgeld. Waar enkele gemeentes juist de aandelen verkopen in energieleveranciers (Eneco), gezien de “commerciële activiteiten”. Willen andere gemeentes juist “commerciële activiteiten” ontplooien.
De energiewereld is sinds de 19de eeuw en nu totaal veranderd een echte vergelijking is er niet meer te maken. De gemeentes krijgen meer wettelijke taken omtrent energie en men is opzoek naar grip.
